De oorzaak. – BlancDemain

Enige tijd terug trok Australië meer dan 300 mio € uit om hun groot barrièrerif te beschermen. Hoe doe je dat vraag ik me dan af.
Hoe ga je met 300 mio € een natuurfenomeen dat duizenden jaren groeide en nu in razend snel tempo afsterft, beschermen?
Mocht het nog een pilletje tegen een kater zijn, ik zou het begrijpen. Dit is bevattelijk. Wat ook bevattelijk is dat, in dat geval van die kater, de oorzaak overmatig drankgebruik is. Iets wat ik dit weekend ook op de wei van Werchter zag. En dan die onverzorgde veel te dikke lijven bij die kater.
Dat onverzorgde lijf wordt tegenwoordig weggewerkt met een aantal sprekende tattoos, zoals ‘Only God will judge me’. Wat soms ook klopt.
Maar het blijft een, bijna letterlijke, pleister op de wonde. In geval van het groot barrièrerif kan het opwarmen van de oceaan met 1°C al voldoende zijn om het groot barrièrerif te laten afsterven. De oorzaak daarvan kennen we en het is zeker geen overmatig drankgebruik. 300 mio € Dafalgan wordt het dus niet en zeker geen tattoo.
Dat is ook wat gebeurt binnen bedrijven. Op een bepaald moment ontstaat een probleem. Martine kan geen factuur meer opmaken zonder dat ze eerst iedereen moet lastig vallen over hoe of wat. Danny zijn stock klopt niet waardoor Bert van de aankoop ofwel te veel of te weinig bestelt.
Er wordt te laat geleverd waardoor afspraken niet nagekomen worden en John van de sales in de haren vliegt van Dirk de commercieel binnendienst. Onderhouden lopen in het honderd omdat Chris de planning niet meer kan bijhouden en afspraken dubbel of niet zet.
De oorzaak van dergelijke problemen wordt zelden aangepakt omdat men, net zoals met het groot barrièrerif de gevolgen maar pas na een tijd ziet en zich dan focust op de gevolgen. Wat meestal gelijkloopt met de gevolgen zijn ook de frustraties. En die uiten zich dan volgens de persoonlijkheid van de betrokkenen op een andere manier (En een sales is al mondiger dan, pakweg, de project assistent(e)).
Wat een nieuw gevolg is van het eerste gevolg. Wat opnieuw het vinden en aanpakken van de oorzaak bemoeilijkt.
Meestal grijpt de zaakvoerder of het management in als het gevolg van het gevolg zichtbaar wordt. En dat is een heel moeilijke want op dat moment is, ten eerste, de oorzaak onzichtbaar door de mist aan gevolgen en ten tweede, komt de ondernemer-zaakvoerder op een terrein dat meestal het zijne niet is: mensen. ‘Dat vervelende personeel met al hun kapsones, verstaan ze dan niet wat er gedaan moet worden om de boel hier draaiende te houden?
Kunnen ze niet gewoon hun werk doen zoals verwacht?’. En dan kan het zijn dat mensen die ‘minder goed functioneren’ of ‘te veel zagen’ gebypast worden, wat een nieuw probleem creëert. Of men gaat kwaad worden op de mensen die de vinger aan de pols leggen want het lijkt op nog meer zout in de wonde strooien. Enz.
Ik hoef niet te vertellen wat het gevolg aanpakken, eerder dan de oorzaak, doet met de efficiëntie en dus ook marge van een bedrijf.
De echte oorzaak aanpakken of zelfs voorkomen betekent dat je moet weten hoe je bedrijf hoort te werken, dat iedereen duidelijk maken en borgen.
Anders blijft de ‘olifant in de kamer’ zitten.
Van groot belang is dus je bedrijf goed in kaart te brengen, de juiste strategie en methodiek te hanteren en deze te bewaken met de juiste mensen.
Nu en dan eens ‘reculer pour mieux sauter’ is de boodschap. Beter dan ‘snel voortdoen zoals we al altijd deden, gauw!’
De jaren 80 zijn voorbij mensen. Ondernemen is geen sport meer maar strategic warfare. Je kunt je dus maar beter wapenen want noch de toekomst noch de economie wachten.
Stel jezelf dus geregeld en desnoods 5 maal na elkaar af: Waarom?